သည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္အထိ သိပ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နာက်င္မႈမရွိပဲနဲ႔ေတာ့အဲသည္ေဆး(ျပင္း)ေတြ မသုံးစြဲဖုိ႔ ကြ်န္မခင္ပြန္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ပဲ သတိေပးခဲ့ပါရဲ႕ ၊ ဒါေပမဲ့ သူ႔စကားကုိ သိပ္အေလးထားၿပီးေတာ့ မလုိက္ နာျဖစ္ခဲ့ပဲ ေဆးေတြပဲ ဆက္လက္ သုံးစြဲေနမိခဲ့တာပါ။  ကြ်န္မရဲ႕ကုိယ္တြင္း အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းေတြကုိ ထိခုိက္ေစ မည့္ ေဆးေတြျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ေဒါက္တာေတြက အဲဒီ ေဆးအညႊန္းေတြကုိ ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ–လုိ႔ (တဖက္က) ကြ်န္မ ေတြးမိခဲ့ေသးပါတယ္။

အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္လာခဲ့တာနဲ႔အမွ်၊ ကြ်န္မမွာ ေသြးတုိးက တက္လာခဲ့ေလေတာ့၊ ေသြးတုိးကုိ  ထိမ္းဖုိ႔ ေသြးတုိးႏွဳန္းျမင့္မားလုိ႔ျဖစ္တဲ့ အာရုံေၾကာ တင္းက်ပ္မႈ တုိက္ဖ်က္ေဆးလိုမ်ဳိးေတြ သုံးစြဲလာရျပန္ပါတယ္။ သည္လို နဲ႔  – ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က တေန႔မွာ ကြ်န္မ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေခါင္းမူးပါေတာ့တယ္။

ေဆးခန္းသြားျပေတာ့ ေဒါက္တာက ခ်က္ျခင္းပဲ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေပးပါတယ္။ ပုံမွန္ဆုိ ၁၂၀ ေနရမည့္ ေသြးေပါင္က အခုေတာ့ ၁၉၀ ေတာင္ တက္ေနတာ ေတြ႔လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ (အဲဒီမွာတင္) ေသြးတုိးႏွဳန္းျမင့္ တုိက္ဖ်က္ေဆးေတြပဲ ကြ်န္မကုိေပးပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ကုသမႈေၾကာင့္ပဲ ကြ်န္မရဲ႕ေသြးတုိးက ထိန္းႏွဳိင္တဲ့အဆင့္ကို မက်ေတာ့ပဲ တခါတခါ ပိုေတာင္ျမင့္တက္ေနခဲ့ပါေသးရဲ ့။ ဒါနဲ႔ – ကြ်န္မခင္ပြန္းရဲ႕ အႀကံေပးခ်က္နဲ႔ ကုိယ္တြင္းေဗဒ ေဆးဖက္သမားေတာ္ႀကီးနဲ႔ သြားျပေတာ့၊ သူက ဆီးဆိပ္တက္တာ သိႏုိင္ေအာင္ ေသြးစစ္ခုိင္းပါတယ္။ ဆီးဆိပ္ အဆင့္က ပုံမွန္ဆုိရင္ ၀ ဒသမ ၅၅ ရွိရတာ၊ အခုကြ်န္မမွာေတာ့ ဆီးဆိပ္က ၅၈၀ ေက်ာ္ေနတာကုိ ေဆးစစ္ခ်က္က ျပေနပါတယ္။ (အမ်ဳိးသမီး)သမားေတာ္ႀကီးက ခ်က္ျခင္းပဲ အာရွေတာ္၀င္ ေဆးရုံႀကီးက ေက်ာက္ကပ္ အထူးကု သမားေတာ္ႀကီး၊ ေဒါက္တာဦးခင္ေမာင္ေဌးဆီကုိ ညႊန္းလုိက္ပါတယ္။  သူ႔ကုိ က်မ သြားျပတဲ့အခါမွာ က်မရဲ႕ေဆး စစ္ခ်က္ေတြကုိ စစ္ေဆးၾကည့္ရွဳၿပီးေတာ့၊ ကေလးက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္၊ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမက ဘယ္ႏွစ္ ေယာက္ရွိတယ္ ဆုိတာေတြ ေမးပါတယ္။

ေဒါက္တာဟာ ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးဖုိ႔ ေျပာေတာ့မွာကုိ စဥ္းစားေနၿပီဆုိတာ ကြ်န္မခင္ပြန္းကခ်က္ျခင္းပဲ ရိပ္မိသြားပါၿပီ။ ႏုိင္ငံျခားသြားၿပီး ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးကုရတာမ်ဳိးဆုိရင္ေတာ့ ေငြေၾကးကုန္က်စရိတ္ ပမာဏက သိပ္မ်ားတာမုိ႔ က်မတုိ႔ ေဒါက္တာေျပာင္းကုဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကပါတယ္။  အဲဒီေဆးရုံ(အာရွေတာ္၀င္) မွာတင္ က်မတုိ႔ေတြ႔တဲ့ ေနာက္ေဒါက္တာ တစ္ဦးကေတာ့ ေဒၚေမျမ၀င္းပါပဲ။ က်မခင္ပြန္းဟာ အစုိးရ ၀န္ထမ္းေဟာင္း – ပင္စင္စားတစ္ဦးျဖစ္ၿပီးေတာ့ က်မတုိ႔ေတြဟာ သူ႔ပင္စင္လစာေလးနဲ ့၊ သူ-ပုဂၢလိက ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာလုပ္လုိ႔ရတဲ့ ၀င္ေငြေလးေပၚမွာပဲ ရွင္သန္ ရပ္တည္ေနၾကရတာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေဒါက္တာကုိ က်မ ရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ – ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးကုသမွဳဆုိတဲ့(ေၾကးႀကီးလွတဲ့)ကိစၥက က်မတုိ႔ရဲ႕အေျခအေနအရဆုိရင္ေမးစရာေတာင္မလို ေတာ့တဲ့ေမးခြန္းျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာက္ကပ္ေဆးရန္ မလုပ္မျဖစ္ လိုအပ္လာပါက က်မတို႔စုေဆာင္းေငြျဖင့္ ျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ႏိုင္ပါသည္။ ေဒါက္တာက ဆီးဆိပ္ မထိမ္းႏိုင္တဲ့ အဆင့္ထက္ေက်ာ္မလာရေအာင္ သူမ ႀကိဳးစားျပီး ေဆးနဲ႔ထိမ္းသိမ္းေပးမယ္လို႔ ဆုိလာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ ့က်မရဲ႕ ပ်က္စီးေနတဲ့ ေက်ာက္ကပ္ကုိ သူမဆီမွာ ကုသဖုိ႔ ျဖစ္သြားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့၊ ေဒါက္တာကုသေနတဲ့ ၾကားကပဲ က်မရဲ ့ဆီးဆိပ္အဆင့္ဟာ ၉၀၀ ေရာက္တဲ့အထိ တုိးပဲ တိုးလာ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာတာေၾကာင့္မုိ႔လို႔၊ ေဒါက္တာေဒၚေမျမ၀င္းဟာ က်မရဲ႕ေက်ာက္ကပ္ကုိ ေဆးနဲ႔မကယ္ ႏုိင္တဲ့အေျခေနအထိ မေရာက္သြားခင္မွာ ေက်ာက္ကပ္အစားထုိး ခြဲစိတ္ကုသခံယူဖုိ႔ အျပင္းအထန္တုိက္တြန္းလာ ပါေတာ့တယ္။ ေက်ာက္ကပ္သန္႔စင္တာေလာက္နဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ပ်က္စီးတာကုိ မကုႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ေက်ာက္ကပ္လဲ(အစားထုိး)ကုသျခင္းသည္သာ ေနာက္ဆုံးေျဖရွင္း(ကုသ)ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။ ဒါက က်မရဲ႕ေက်ာက္ကပ္ပ်က္စီးတာဟာ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ေရာက္ေနၿပီ၊ သန္႔စင္ျခင္း ဒါမွမဟုတ္ အစားထုိးလဲလွယ္ ျခင္း ႏွစ္ခုအနက္တခုခုကုိ ေရြးဖုိ႔ပဲက်န္ေတာ့တယ္၊ တျခားနည္းမရွိေတာ့ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။

ေက်ာက္ကပ္သန္႔စင္တယ္ဆုိတာ ေက်ာက္ကပ္ကုိ အစားထုိး မလဲလွည္ႏုိင္ခင္မွာ  ေက်ာက္ကပ္ လုံး၀ ပ်က္စီး မသြားရေလေအာင္ (သစ္မရခင္ ၀ါးေပါင္းကြပ္ဆုိသလို) လုပ္ရတဲ့ ၾကားကာလ ကုသမႈတစ္ခုပဲျဖစ္တယ္။ ဒါဟာသိပ္စင္းတဲ့ ဗဟုသုတေလးတခုပါပဲ။ ေက်ာက္ကပ္ပ်က္စီးတာ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ေရာက္ေနတဲ့ လူနာ တစ္ဦး အဖုိ႔ကေတာ့ တပါတ္ကုိ ႏွစ္ႀကိမ္ ဒါမွမဟုတ္ သုံးႀကိမ္ ေက်ာက္ကပ္သန္႔စင္တဲ့ အလုပ္ကုိလုပ္ရတာပါပဲ။ ဒါဟာ ကုန္က်တန္ဖုိးအားျဖင့္ေတာ့ ေရရွည္မွာ ေဆးေၾကာသန္႔စင္စရိတ္နဲ႕ အစားထုိးကုသစရိတ္က အတူတူပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္(ျဖစ္ႏုိင္တာက အေရွ႕အိႏၵိယေဒသမွာ နာမည္ဂုဏ္သတင္း အေကာင္းဆုံးျဖစ္တဲ့ ကာလ ကတၱား ၿမိဳ႔ ၊ အပိုလုိေဆးရုံႀကီးမွာ)၊က်မရဲ႕ ေက်ာက္ကပ္ကုိ ႏုိင္ငံျခားသြားၿပီး အစားထုိးကုသမွသင့္ေတာ့မယ္လုိ႔ မိသားစု ေနာက္ဆုံး သႏိဌာန္ခ်ၾကပါတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္မတုိ႔ ေဒၚစႏၵာနဲ ့အဆက္သြယ္ရသြားၾကပါတယ္။ သူကေတာ့ ကာလကတၱား အပိုလုိေဆးရုံႀကီးမွာ တက္ေရာက္ၿပီး ေက်ာက္ကပ္အစားထုိး ကုသခံယူခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႔ဖခင္ႀကီး ဦးလွသိန္းအတြက္ သူမရဲ႕ေက်ာက္ကပ္တလုံးကုိ လွဴဒါန္းခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ကာလကတၱား၊ အပိုလိုေဆးရုံႀကီးအေရာက္သြားၿပီး ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးကုသတာကုိ ဘယ္လုိလုပ္ စီစဥ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ က်မတုိ႔ကေမးေတာ့၊ သူမက အခုလုိ ရွင္းျပပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့(မဇၥ်ိမဂုဏ္ ဗုဒၶဂယာ ဘုရားဖူးအဖြဲ႔ခရီးသြား ကုမၸဏီလည္းဟုတ္တဲ့) သီတာေအးျမ ကုမၸဏီလီမိတက္ဟာ ဆရာေတာ္ေဒါက္တာနေႏၵာဘာသ ဦးေဆာင္တဲ့ ေဗာဓိသုခပရဟိတ ျမန္မာ ေက်ာင္း ကေနတဆင့္ လုပ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တဲ့ ရန္ကုန္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိလာရပါတယ္။  ေဒၚစႏၵာ့အေနျဖင့္ အေလးထားေျပာျပတာကေတာ့(ေက်ာက္ကပ္လဲမယ္ဆုိရင္) ေက်ာက္ကပ္(ထုတ္)လွဴမည့္ အလွဴရွင္ေတြ႔ရွိေရး ကေတာ့ အဓိကပါပဲ။ တကယ္လုိ႔သာ အလွဴ႔ရွင္မရွိေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေရွးကုိဘာမွ ဆက္လုပ္ႏုိင္ေသးမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ က်မအဖုိ႔ကေတာ့၊ ကံအားေလ်ာ္စြာပဲ၊ မႏၱေလးက ဗုဒၶ-ရဟန္းေတာ္၊ အရွင္၀ိစိတၱဆုိတဲ့ အလွဴ႔ရွင္ ကုိ ေဒၚစႏၵာ့အကူညီနဲ႔ပဲ ရရွိလာခဲ့ပါတယ္။

အခုဆုိရင္ – က်မအဖုိ႔ ေက်ာက္ကပ္အလွဴ႔ရွင္တစ္ဦးကေတာ့ ရွိလာပါၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ – သားရယ္၊ သမီးရယ္၊ အလွဴ႕ရွင္ရဟန္းေတာ္ရယ္၊ ၿပီးေတာ့က်မကုိယ္တုိင္ရယ္နဲ႔ဆုိရင္ ေလးဦးစာ စားေသာက္ေနထုိင္စရိတ္အပါအ၀င္ အပိုလုိေဆးရုံႀကီးမွာ ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးကုသဖုိ႔အတြက္ ကုန္က်မည့္ေငြေၾကးပမာဏ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ႏွစ္ေသာင္းခန္႔အထိ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကေလေတာ့၊ သည္ေလာက္အထိ မ်ားျပားတဲ့ ေငြေၾကး လုိအပ္ခ်က္ ႀကီးကုိ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးေတာ့ စုေဆာင္းရရွိႏုိင္မွာပါလိမ့္၊ ဒါက ေနာက္ထပ္တုိးလာတဲ့ အႀကီးမားဆုံး အခက္ခဲပါပဲ။

ဒါ့ေၾကာင့္  က်မတုိ႔ရဲ႕ငါးလႊာက တုိက္ခန္းကုိ ရႏိုင္သေလာက္ေစ်းျဖင့္ ေရာင္းခ်ဖုိ႔ က်မတုိ႔ေတြ ဆုံးျဖတ္ လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့-က်မတုိိ႔ဟာ အဲသည္တုိက္ခန္းကုိ ေရာင္းလုိ႔ရတဲ့ေငြနဲ႔ ျပည္တြင္း ျပည္ပက၊ ရင္းႏွီးခင္မင္တဲ့ အသိမိတ္ေဆြေတြဆီက ၀ိုင္း၀န္းကူပံ့တဲ့ေငြေတြ အားလုံး ေပါင္းလုိက္တဲ့အခါမွာ ေက်ာက္ကပ္ အစားထုိးကုသဖုိ႔ လုံေလာက္ႏုိင္တဲ့ ေငြပမာဏကုိ စုေဆာင္းမိသြားပါၿပီ။

အဲဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ အလွဴရွင္ရဟန္းေတာ္ကုိ မႏၱေလးကေန ရန္ကုန္ကုိ ၾကြလာဖုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ ထားရပါတယ္။ အလွဴ႕ရွင္ရဲ႕ တစ္သွ်ဴးနဲ႕ သူ႔ေက်ာက္ကပ္ျဖင့္ အစားထုိးကုသခံယူမည့္ ေ၀ဒနာရွင္ရဲ့ တစ္သွ်ဴး ႏွစ္ခုတုိ႔ဟာ..(အခ်င္းခ်င္း လဲလွယ္ အစားထုိးလုိ႔) သဟဇာတျဖစ္ႏုိင္/ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆုိတာ သိရေအာင္ ေဆးစစ္ ခံယူႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ပါပဲ။ အလွဴ႕ရွင္ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ တစ္သွ်ဴး အျပန္အလွန္ သဟဇာတ ျဖစ္မျဖစ္ ေဆးစစ္မႈ လုပ္ပါတယ္။ ကံအားေလွ်ာ္စြာ ေဆးစစ္ခ်က္ေျခာက္မ်ဳိးလုံးမွာ အလွဴ႕ရွင္နဲ႔ အလွဴခံႏွစ္ဦးလုံးတုိ႔ရဲ႔ တစ္သွ်ဴးခ်င္း အေပးအယူတည့္ေၾကာင္း ခုိင္မာတဲ႔ ေဆးစစ္-အေျဖထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ က်မတုိ႔ရဲ႕ ၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးရမႈ ကေတာ့ အတုိင္းထက္ အလြန္ပါပဲ။

ဒီလုိျဖစ္လာလုိ႔၊ က်မတုိ႔လည္း သီတာ ေအးျမ ကုမၸဏီ လီမိတက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီးေတာ့ အိႏၵိယ သြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္ပါတယ္။ က်မခင္ပြန္းကေတာ့ ပုဂၢလိကကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာမုိ႔လုိ႔၊ က်မနဲ႔အတူ အိႏၵိယ လုိက္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးကုသတဲ့ကိစၥက သုံးလ အနည္းဆုံးအခ်ိန္ၾကာႏုိင္တယ္လုိ႔ သိရေလ ေတာ့၊ သူ႔အလုပ္ကေန ဒီေလာက္အထိ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ခြင့္ယူဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ကိစၥပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်မ ေဆး ကုသခံယူရတဲ့ ကာလတေလွ်ာက္လုံး က်မကုိ အနီးကပ္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔အတြက္ သားနဲ႔ သမီးကိုပဲ က်မနဲ ့ အတူ အိႏၵိယ ခရီးစဥ္သြားဖုိ႔  စီစဥ္ရပါေတာ့တယ္။

အခုေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီးျဖစ္၍ အလွဴရွင့္ ရဟန္းေတာ္အတြက္ ပတ္စ္ပုတ္တခု လုပ္ဖုိ႔ရယ္၊ က်မနဲ႔ သမီးအတြက္ ပတ္စ္ပုတ္္ကုိ ထပ္တုိး-အသစ္တင္ဖုိ႔ပဲရယ္ က်န္ပါေတာ့တယ္။ သက္ဆုိင္တဲ့ အစုိးရဌာနဆုိင္ရာ ရုံးေတြကေန ခရီးသြားလာေရးဆုိင္ရာ စာရြက္စာတမ္းေတြ အားလုံးျပင္ဆင္ၿပီးစီးဖုိ႔ အနည္းဆုံး ႏွစ္ပါတ္ .. ဒါမွမဟုတ္ .. သုံးပါတ္အထိ ၾကာႏုိင္ေသးတယ္လုိ႔ သီတာ ေအးျမ ကေန က်မတုိ႔ကုိ အသိေပးပါတယ္။  အခက္ တကာ့ အခက္ဆုံးႀကဳံလာရတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့ က်မသားေလး သူ႔ သေဘၤာလုိက္ေနရာကေန ျမန္ႏုိင္သမွ် အျမန္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာႏုိင္မည့္အေရးပါပဲ။ သေဘၤာကုမၸဏီရဲ႕ အေျပာအရဆုိရင္ေတာ့၊ သူ႔သေဘၤာေပၚ လုိက္ရတဲ့ အလွည့္က ကုန္ဆုံးခါနီးေနၿပီ၊ ဒါ့ေၾကာင့္အိမ္ျပန္လွည့္လာဖုိ႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့သူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သေဘၤာက အခုအထိ ပါရွန္းပင္လယ္ေကြ႔ထဲမွာပဲ ရွိေနဆဲျဖစ္တယ္။ သားျဖစ္သူႏွင့္ အဆက္အသြယ္မရဘဲ ဘယ္ေတာ့ ကမ္းကပ္မယ္၊ ဘယ္သေဘၤာဆိပ္ကမ္း ေရာက္ၿပီး သူသေဘၤာေပၚက ဆင္းရမယ့္ရက္ကို ဘာမွမသိရတာက ဂြက်ေနပါတယ္။

ဒီေတာ့-က်မတုိ႔လည္း(ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့) သေဘၤာကုမၸဏီဆီကုိ အေရာက္သြားၿပီး၊ အဲဒီက အရာရွိေတြကုိ က်မသားေလး အလုပ္လုပ္တဲ့ သေဘၤာကပၸတိန္ဆီကုိ စာ(အီးမယ္) တစ္ေစာင္ပို႔ ေပးဖုိ႔ အပူကပ္ရပါေတာ့တယ္။ သားကုိ သူ႔အလုပ္တာ၀န္ကေန နားခြင့္ေပးၿပီးေတာ့၊ အခု -သေဘၤာကပ္မည့္ သေဘၤာဆိပ္ကေန ျမန္မာႏုိင္ငံဆီ ေလေၾကာင္းနဲ႔ ျပန္လာခြင့္ေပးဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံတဲ့စာေပါ့ေလ။ (ေနာက္ေတာ့)က်မတုိ႔ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈဟာ ေမွ်ာ္မွန္း တဲ့အတုိင္းပဲ အေကာင္းျဖစ္လာပါတယ္။ သားဟာ သူ႔အေမကုိ အိႏၵိယ အတူလုိက္ပါေပးဖုိ႔ အခ်ိန္မွီပဲ ျမန္မာျပည္ ေတာ္ ျပန္ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ – ေနာက္ဆုံး(၂၀၁၃၊ ဂ်ဴလိုင္ -၂၃ ရက္ေန႔) မွာေတာ့ ကာလကတၱားသြားတဲ့ အိႏၵိယေလေၾကာင္း ရဲ႕ မြန္းလြဲပိုင္း ခရီးစဥ္ေလယဥ္ေပၚကုိ သား၊ သမီး၊ အလွဴ႔ရွင္ရဟန္းေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတူတကြ က်မတို႔ စီးနင္း လုိက္ပါလာႏုိင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ က်မခင္ပြန္းနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဦးကံသိန္းတုိ႔က ရန္ကုန္ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္ဆီ က်မ တုိ႔ကုိ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္ေပးၾကပါတယ္။ ကာလကတၱားကေတာ့ ရန္ကုန္ကေန ေလယာဥ္နဲ႔ တစ္နာရီသာသာခရီး ပါပဲ (သိပ္မေ၀းပါဘူး)။ ညေန ေလးနာရီေလာက္မွာပဲ က်မတုိ႔ ကာလကတၱား ေရာက္ပါတယ္။  ကာလကတၱား ေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ေဗာဓိသုခပရဟိတ ျမန္မာေက်ာင္းက ရဟန္းေတာ္ ဦးဥတၱရက က်မတုိ႔ကုိ လာႀကိဳၿပီးေတာ့၊ ေလေအးစက္တပ္ SUV 500 ကားနဲ႔ ေက်ာင္းဆီ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္မွာေတာ့ ေဆးကုသခံယူစဥ္ တခ်ိန္လုံးေနထုိင္ရမည့္ အခန္းတခန္းမွာ က်မတုိ႔ကုိ ေနရာခ်ထားေပးပါတယ္။ က်မတုိ႔အဲဒီမွာ ေနရာယူ ေနထုိင္ခ အျဖစ္တစ္ေန႔ကုိ အိႏၵိယေငြ ရူပီး တစ္ရာစီ ေက်ာင္းတုိက္ ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး ရံပုံေငြအျဖစ္ လွဴရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေက်ာင္းကေန(၂၀) ကီလိုုမီတာခန္႔ေ၀းတဲ့ အပိုလုိေဆးရုံႀကီးဆီကုိက်မကုိ ေခၚသြားၾကပါ တယ္။ အဲဒီမွာ က်မေဆးရုံတက္ရၿပီး၊  ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးကုသခံယူ လုိ႔ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့အဆင့္ေရာက္တဲ့အထိ က်မ ရဲ႕ ဆီးအဆိပ္ကုိ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ေအာင္ တပါတ္ကုိ သုံးႀကိမ္ခန္႔ ေက်ာက္ ကပ္ကုိ သန္႔စင္ရပါတယ္။

ဒီအေတာအတြင္းမွာေတာ့ – က်မတုိ႔ (မိသားစု) ေလးဦးကုိ ေဆးေကာင္စီက ေတြ႔ဆုံေမးျမန္ခဲ့ပါတယ္။ အလွဴ႕ရွင္နဲ႔ သူရဲ႕အကူအျဖစ္ က်မသားေလးတုိ႔ကုိ အစားထုိးလဲလွယ္ခြင့္ပါမစ္ကုိ အာမခံရဖုိ႔အတြက္ တရားသူႀကီး အဖြဲ႔က ေတြ႔ဆုံၿပီးမွ ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးလဲလွယ္ရန္ ခြင့္ျပဳခ်က္္ကုိ အေနာက္ဘဂၤလားျပည္နယ္ အစိုးရေဆး ဖက္ ေရးရာဌာနက  ထုတ္ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။

ေဗာဓိသုခပရဟိတေက်ာင္းက ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြဟာ က်မတုိ႔ကုိ လုိအပ္သမွ်ကူပံ့ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြဟာအဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ အိိႏၵိယဘာသာစကားေတြကုိ ပိုင္ႏုိင္စြာေျပာတတ္ၾကၿပီးေတာ့၊ အပိုလုိေဆးရုံႀကီး က ေဒါက္တာေတြ၊ သူနာျပဳေတြနဲ႔လည္း အကြ်မ္းတ၀င္ ဆက္ဆံမႈမ်ား ရွိၾကပါတယ္။ ေဆးရုံေပၚမွာေရာ၊ ေက်ာင္း မွာ ေနထုိင္ခဲ့ရတဲ့ကာလတေလွ်ာက္လုံးမွာပါ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေစရန္ လိုအပ္တာအားလံုးကို ျပဳလုပ္ေပးၾကပါ တယ္။  ေစတနာထက္သန္(မွန္ကန္)တဲ့ ဒီသံဃာေတာ္ေတြရဲ႔ အကူညီသာ မပါပဲနဲ ့၊ က်မတုိ႔ ကုိယ့္ဟာကုိယ္သာ ရုန္းရရင္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ကသီလင္တႏုိင္မွာ အေသခ်ာပါပဲ။ သူတုိ႔ကူညီခဲ့တာ က်မတင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေက်ာက္ကပ္အစားထုိး လဲလွယ္ရမည့္ရက္ကုိ ေစာင့္စားေနရတဲ့ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ေက်ာက္ကပ္ ပ်က္စီးေနတဲ့ တျခားလူနာေပါင္းမ်ားစြာေပၚမွာလည္း အလားတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတြင္ ေဆးကုသေနသည့္ လူနာ(၁၀)ဦးခန္႔ ႏွင့္ ၄င္းတုိ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ပါလာတဲ့သူက (၃၀) ဦးခန္ ့ရွိၾကပါတယ္။

အႀကိမ္(၂၀)ခန္႔ ေက်ာက္ကပ္ေဆးၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့၊အလွဴ႕ရွင္ရဲ႕ေက်ာက္ကပ္ကုိ ထုတ္ယူၿပီးအစားထုိး ရမည့္ အစားထုိးကုသမႈလုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေက်ာက္ကပ္ဟာ က်မရဲ႔ (မူလ ပ်က္စီးျပီး ျဖစ္ေသာေက်ာက္ကပ္) ႏွစ္လုံး၏ (အေကာင္းဆံုုးဟု ေဒါက္တာ ယူဆဆံုုးျဖတ္ေသာ)  ေက်ာက္ကပ္ေသြးေၾကာမွာ ဆက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခြဲစိတ္တာက သုံးနာရီခန္႔ၾကာခဲ့ပါတယ္။ က်မဟာ ခြဲစိတ္ၿပီးေနာက္ ေဆးကုသ ေစာင့္ ေရွာက္မႈကုိ ခံယူဖုိ႔ ေနာက္ထပ္ ၁၄ – ရက္ၾကာ ေဆးရုံေပၚမွာပဲ ေနခဲ႔ရပါတယ္။ အလွဴ႕ရွင္ (ရဟန္းေတာ္) ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ (၁၅)ရက္မွာ ေလေၾကာင္းနဲ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကြသြားခဲ့ပါတယ္။

က်မအဖုိ႔ကေတာ့၊ ေဒါက္တာေတြကက်မရဲ ႔အစားထုိးကုသမွဳဟာ လုံး၀ဥႆုံ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ အာမခံ ထြက္ဆုိတဲ့အခါမွသာ က်မကုိေဆးရုံကေန ဆင္းခြင့္ေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္လုိ ခြဲစိတ္ကုသမႈ မခံယူမီ အခ်ိန္ပိုင္းေလးကပဲ က်မတုိ႔ဟာ ဗုဒၶဂယာသြားဖူးခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါတယ္။  ဗုဒၶဂယာက မဟာ ေဗာဓိပင္ေအာက္မွာပဲ က်မတုိ႔ ဘုရားရွင္ဟာ ဘယ္သူ႔အကူအပ့ံမွမပါပဲ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ထုိးထြင္းလို႔ သိျမင္တဲ့ သဗၺညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ ကုိ ရေတာ္မူခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ မဟာေဗာဓိပင္ေအာက္မွာ ကိန္း၀ပ္စံပါယ္ေတာ္မူတဲ့ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ကုိ ပ်ပ္၀ပ္ ရုိက်ဳိး ရွိခိုးပူေဇာ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့အျဖစ္ကေတာ့ က်မရင္မွာ ပီတိေသာမနႆေတြ ျဖာခဲ့ရတာပါပဲ။ ဘုရားရွင့္ကုိ ပူေဇာ္ၿပီး ဆုေတာင္းတဲ့အခါ – က်မရဲ႕ ေက်ာက္ကပ္အစားထုိးကုသမႈဟာ ဘယ္အေႏွာင့္ယွက္တစုံတရာ မရွိရပဲ.. အၿပီးတုိင္ ေအာင္ျမင္ပါေစသားရယ္လုိ႔ပဲဆုပန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မရဲ႕ၾကည္ညုိၾကည္ႏူးပီတိေ၀တဲ့ဆုေတာင္းဟာ အေတာ္ေလး ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အမွန္တကယ္ ျပည့္၀ခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကာလကတၱားမွာ (၂) လနဲ႔ အခြဲခန္႔ ေနထုိင္ခဲ့ရၿပီး တဲ့ေနာက္၊ ၂၀၁၃၊ စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔မွာ သားသမီးေတြနဲ ့အတူ..က်မရဲ ့ခႏၶာအိမ္ထဲမွာ အသစ္စက္စက္ အစားထုိးလဲလွယ္ ထည့္သြင္းထားတဲ့ ေက်ာက္ကပ္နဲ႔အတူပဲ၊ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ့ က်မတုိ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ ခဲ့ ၾက ပါၿပီ။ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္မွာေတာ့ က်မတုိ႔ကုိ ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ က်မခင္ပြန္းကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဟာ ပ်က္စီးေနတဲ့ ေက်ာက္ကပ္ကုိ ႏုိင္ငံျခားသြားၿပီး ကုသခံယူဖုိ႔ က်မတုိ႔ႀကိဳးစားခဲ့လုိ႔ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာပဲ အၿပီးသတ္ ကုသႏုိင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္လွ်က္-
ေဒၚေမစီ
How I got my kidney transplanted at Apollo Gleneagles Hospital ကိုု  အသွ်င္အရိယ၀ံသ (နာလႏၵာ) မွ ျမန္မာမွဳ ျပဳပါသည္။